Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Σεξουαλική επιθυμία και σχέσεις ομόφυλης οικειότητα στην Ασία Chapter 2


Σεξουαλική επιθυμία και σχέσεις ομόφυλης οικειότητα στην Ασία
Chapter 2




ΚΙΝΑ






Ομόφυλη Οικειότητα



Η αμφισημία ως προς το γένος που χαρακτηρίζει τα ονόματα της κλασσικής κινεζικής γλώσσας συχνά μας εμποδίζει να διακρίνουμε εάν αναφέρονται στην ετεροφυλοφιλική η στην ομοφυλοφιλική αγάπη, αν και οι μελετητές έχουν συχνά επισημάνει σαφείς αναφορές σε ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς μεταξύ αντρών. Η αποσύνθεση της δυναστείας των Χαν μετά το 220 μ.Χ. Συνοδεύτηκε απο την εμφάνιση ενός ευρύτερου φάσματος καλλιτεχνικών δημιουργημάτων που ασχολούνται με το θέμα της ομοφυλοφιλικής αγάπης: λαϊκή ποίηση, θέατρο, όπερα και εικαστικά έργα, καθώς και χιουμοριστικά κείμενα και πορνογραφία. Οι παλαιότερες λογοτεχνικές απεικονίσεις της ρομαντικής αγάπης είχαν γραφτεί στην κλασική κινέζικη γλώσσα και ήταν δημιουργήματα της κοινωνικής ελίτ. Την εποχή αυτή όμως, η αυξημένη κυκλοφορία κειμένων γραμμένων στην καθομιλουμένη γλώσσα καθώς και η ευρύτατη διάδοση μη κειμενικών αναπαραστάσεων της ερωτικής επιθυμίας αποκαλύπτουν τις αντιλήψεις ενός ευρύτερου τμήματος της κινεζικής κοινωνίας.
Από την περίοδο της δυναστείας Τσιν (265 – 420 μ.Χ. ) έχουμε σημαντικό αριθμό ποιημάτων που απηχούν αυξημένη κοινωνική επίγνωση όσον αφορά τα ζητήματα της ανδρικής πορνείας και της σύναψης σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ αντρών διαφορετικών κοινωνικών τάξεων. Ο Τσανγκ Χαμπιάν έγραψε ένα εγκωμιαστικό κείμενο, όπου εκθειάζει τον δεκαπεντάχρονο ηθοποιό-πόρνη Τζόου Σιαοσί, αναλύοντας παράλληλα τη σχέση μεταξύ ηθοποιίας και πορνείας που προκύπτει από την τάση των ηθοποιών να χρησιμοποιούν καλλυντικά και να ντύνονται κομψά και εξεζητημένα. Η απεικόνιση της ανδρικής πορνείας στην λογοτεχνία συνεχίστηκε και στην περίοδο της δυναστείας Σουνγκ (960-1280), όταν πλέον η ανδρική πορνεία είχε γίνει ένα εξαιρετικά εκτεταμένο κοινωνικό φαινόμενο – μάλιστα, από τις αρχές του 12ου αιώνα, θεσπίστηκαν ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις που αποσκοπούσαν να την περιορίσουν. Η ανδρική πορνεία άκμασε επίσης κατά την περίοδο της δυναστείας Μινγκ (1368-1644). Έως τον 17ο αιώνα, οι αρσενικές πόρνες, που ονομάζονταν σιαοτσάνγκ, είχαν αναδειχθεί σε σημαντικό παράγοντα της κινεζικής ζωής. Καθώς το θέατρο ήταν ένας αποκλειστικά ανδρικός χώρος (τόσο τους ανδρικούς όσο και τους γυναικείους ρόλους τούς υποδύονταν άντρες), η σύνδεση μεταξύ θεάτρου και ομοφυλοφιλίας ήταν πολύ ισχυρή. Οι ηθοποιοί που υποδυόταν γυναικείους ρόλους(ταν) θεωρούνταν υποδεέστεροι από εκείνους που έπαιζαν ανδρικούς (σενγκ). Επίσης, η ερμηνεία αυτών των έμφυλων ρόλων δεν περιοριζόταν μόνο πάνω στη σκηνή. Για παράδειγμα, αρκετοί ηθοποιοί ταν έγιναν διάσημοι για τους ομοφυλοφιλικούς δεσμούς τους με τους λόγιους ή τους αξιωματούχους πατρόνες τους. Το φαινόμενο αυτό συνεχίστηκε καθ' όλη την διάρκεια της κινέζικης ιστορίας και κορυφώθηκε με την εξιδανίκευση των ηθοποιών ταν της Όπερας του Πεκίνου κατά τον 18ο και τον 19ο αιώνα.
Στην περίοδο της δυναστείας Μινγκ, η απεικόνιση της ομοφυλοφιλικής αγάπης είχε πια φτάσει στο απόγειό της, για μια σειρά από λόγους: μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού ήξερε πλέον να διαβάζει, η τεχνολογία της τυπογραφίας είχε εξελιχθεί αρκετά και η ζήτηση για φθηνή και λαϊκή λογοτεχνία σεξουαλικού περιεχομένου αυξανόταν ολοένα και περισσότερο. Το ερωτικό μυθιστόρημα Ο χρυσός λωτός (Τζιν πινγκ μέι, γύρω στα 1610) – το οποίο, μεταξύ άλλων, μιλάει και για ερωτικούς δεσμούς μεταξύ αντρών- αντικατροπτίζει τη λαική προτίμηση για έργα στην καθομιλουμένη, που αφηγούνταν με διασκεδαστικό τρόπο ιστορίες ερωτικού περιεχομένου διανθισμένες με σεξουαλικές περιγραφές. Ωστόσο, το ενδιαφέρον για τις σχέσεις μεταξύ ομοφύλων κορυφώθηκε με την έκδοση μιας συλλογής ομοερωτικών κειμένων του 17ου αιώνα, που είναι γνωστά με τον συλλογικό τίτλο Χρονικά του κομμένου μανικιού (Ντουάν σίου πιαν). Το ενδιαφέρον του κοινού για το σεξ αντικατροπτιζόταν στις έντυπες πορνογραφικές εικόνες ομοφυλοφιλικού περιεχομένου που γνώρισαν πολύ μεγάλη διάδοση εκείνη την εποχή, αλλά αποτυπώνεται και στα σχόλια των λογίων, στα θεατρικά έργα και στα μυθιστορήματα. Τέλος, ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη ήταν η ανάδυσηενός ξεχωριστού πορνογραφικού είδους της περιόδου της δυναστείας Μινγκ. Το είδος αυτό εμφανίζεται στην κινεζική λογοτεχνία στα τέλη του 16ου αιώνα και ακμάζει στο πρώτο μισό του 17ου.
Μια αλλαγή που παρατηρείται αυτήν την εποχή στην ορολογία που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί η ανδρική ομόφυλη αγάπη δείχνει την μετατόπιση της πολιτισμικής έμφασης από τις κοινωνικές διαστάσεις της ομόφυλης οικειότητας στην ίδια την ερωτική πράξη. Η έκφραση νανφένγκ σήμαινε το <<ανδρικό συνήθειο>> ή την <<ανδρική πρακτική>>. Ωστόσο, καθώς το πρώτο συνθετικό της έκφρασης αυτής – η λέξη ναν – ήταν ομόηχη με τη λέξη <<νότος>>, η νανφένγκ μπορούσε επίσης να ερμηνευτεί ως <<νότιο συνήθειο>> η <<νότιος άνεμος>> - το παιχνίδι αυτό με τα ομόηχα παρέπεμπε σε μια διαδεδομένη αντίληψη εκείνης της εποχής, ότι η ομοφυλοφιλία ήτανε πιο συνηθισμένη στις νότιες επαρχίες του Φουκιέν και του Τσεκιάνγκ. Ο Σεν Ντεφού (1578 – 1642) εξηγούσε ότι τα ζευγάρια των αντρών στο Φουκιέν συχνά ζούσαν μαζί, συνάπτοντας άτυπα κάτι σαν ομοφυλικό γάμο, που ενίοτε μπορούσε να διαρκέσει έως και είκοσι χρόνια. Ο ένας από τους δύο συντρόφους έπαιρνε τον ρόλο του δεσμευμένου <<δεσμευμένου μεγάλου αδερφού>> (τσιτσιόνγκ) και ο άλλος του <<δεσμευμένου μικρού αδερφού>> (τσιντί). Ο Σεν Ντεφού σχολίαζε επίσης ότι ίσως η μεγάλη διάδοση του φαινομένου στο Φουκιέν να οφειλόταν στην επίδραση της κουλτούρας των πειρατών, που ενθάρρυναν την ομοφυλοφιλία. Όπως και να έχει το πράγμα, ξέρουμε ότι κατά τον 18ο αιώνα έγινε μια απόπειρα από κάποιους κυβερνητικούς αξιωματούχους να εξαλείψουν μια σοδομιτική αίρεση σ΄αυτήν την περιοχή.
Η πρώτη φορά που το κράτος επιχείρησε να ελέγξει τη σεξουαλική ζωή των απλών πολιτών, παρεμβαίνοντας με νομοθετικές ρυθμίσεις, ήταν κατά την διάρκεια της δυναστείας Τσινγκ. (1644 – 1912). Οι νόμοι που απαγόρευαν την σοδομία, όπως αυτοί που ψηφίστηκαν ανάμεσα στο 1690 και το 1740, αποσκοπούσαν κυρίως στο να αποτρέψουν πράξεις σεξουαλικής βίας και να ενδυναμώσουν την ιδεολογία της οικογένειας. Οι απεικονίσεις και οι πρακτικές της ομόφυλης αγάπης συνέχισαν να αντιμετωπίζονται με ανεκτικότητα, παρά τον αυξανόμενο κοινωνικό συντηρητισμό της δυναστείας Τσινγκ.






Βιβλιογραφία: Ομοφυλοφυλία Μια Παγκόσμια Ιστορία, εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: